Rynek usług korepetycyjnych, pomimo szerokiej dostępności materiałów edukacyjnych w Internecie, wciąż utrzymuje się na bardzo wysokim poziomie. Szacuje się, że nawet co drugi polski uczeń korzysta z doszkalających zajęć po godzinach lekcyjnych. W związku z ogromnym zapotrzebowaniem, wielu studentów i nauczycieli udziela profesjonalnych korepetycji, niekoniecznie zdając sobie sprawę, że każdy przychód uzyskany z ich tytułu podlega obowiązkowi podatkowemu. Podpowiadamy, w jaki sposób rozliczać się z fiskusem, aby wszystko działało zgodnie z prawem.
Działalność wykonywana osobiście
Wiele osób zajmujących się szkoleniem uczniów zastanawia się, jak należy zakwalifikować ten rodzaj przychodu. W rzeczywistości zależy to od kilku czynników. Pierwszym z nich jest samodzielne prowadzenie działalności. Korepetytorzy zazwyczaj działają w pojedynkę, nie zatrudniając nikogo do pomocy. Jednocześnie cała kwota uzyskana z tytułu prowadzenia zajęć trafia bezpośrednio i wyłącznie do nich. Drugi warunek to organizowanie zajęć w formie dodatkowej. Oznacza to, że korepetycje nie stanowią głównego źródła zarobku, lecz są traktowane opcjonalnie, okazjonalnie.
W przypadku spełnienia dwóch powyższych punktów mamy do czynienia z działalnością prowadzoną osobiście. W tej sytuacji podatnik zobowiązany jest do wpłacenia miesięcznej zaliczki do 20 dnia każdego miesiąca następującego po tym, w którym zostało otrzymane wynagrodzenie. Jest ona pobierana od zarobionej kwoty, natomiast jej wysokość wylicza się na podstawie odjęcia tzw. kosztów uzyskania w wysokości 20 % wartości przychodu i składek na ubezpieczenie zdrowotne, jakie zostały przez nas zapłacone w danym miesiącu. Wszystkie przychody, koszty i zapłacone zaliczki muszą być uwzględnione w rocznym zeznaniu podatkowym według formularza PIT-36.
Działalność gospodarcza
Nieco inaczej sprawa wygląda w przypadku ciągłego przeprowadzania dodatkowych zajęć, mogącego być uznawanym za główne źródło zarabiania. Wówczas obowiązek odprowadzania podatku dochodowego opiera się na zasadach stosowanych według prowadzenia działalności gospodarczej. Wcześniej należy jednak zgłosić jej rozpoczęcie oraz złożyć wniosek o uzyskanie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Korepetytor ma do wyboru jedną z trzech form opodatkowania.
Pierwszą z nich jest karta podatkowa, uznawana za najlepszy i najprostszy sposób rozliczania dochodów. Dzięki niej od samego początku znamy wysokość podatku, która pozostaje niezmienna. Poza tym przedsiębiorca jest zwolniony z obowiązku prowadzenia ksiąg, wpłacania miesięcznych zaliczek oraz składania jakichkolwiek zeznań i deklaracji. Jedynym warunkiem do możliwości skorzystania z tej opcji jest tzw. udzielanie lekcji na godziny, czyli ograniczenie prowadzenia zajęć dodatkowych wyłącznie do pomocy uczniowi przy odrabianiu zadanej w szkole pracy domowej.
Pozostałe dwie metody rozliczania to: ryczałt ewidencjonowany i zasady ogólne. Pierwszy z nich jest wybierany najrzadziej, ze względu na wysokość stawki wynoszącą nawet aż 20 % łącznego przychodu, przy jednoczesnym braku możliwości odliczenia jego kosztów uzyskania, czyli wszystkich wydatków poniesionych w ramach naszej działalności. Z kolei ogólne zasady rozliczania opierają się na skali podatkowej wynoszącej 18 % i 32 % lub 19-procentowej stawki liniowej. Istnieje tutaj możliwość odpisania kosztów uzyskania przychodu i składek ubezpieczeniowych, lecz korepetytor musi liczyć się z obowiązkiem uiszczania zaliczek oraz prowadzenia szczegółowej dokumentacji, w tym księgi przychodów i rozchodów.