Prawo do wypoczynku mają wszyscy pracownicy, którzy przepracowali jeden rok pracy. Po tym czasie mogą domagać się urlopu – w określonej prawem – ilości dni. Prawo do takiego urlopu mają tylko pracownicy zatrudnienie na umowę o pracę, a określa to Kodeks Pracy. Jednak nie wszystkich to prawo traktuje jednakowo. Są wyjątki, które mają prawo do dłuższego urlopu wypoczynkowego po rocznym okresie pracy. Kim są ci ludzie? Wydawać by się mogło, że jest to grupa zawodowa, która podatna jest na duży wysiłek w swej pracy, zarówno fizyczny, jak i psychiczny. Więc kim są? Może to kosmonauci, kierowcy rajdowi, czy żołnierze? Nie do końca.

Największą grupą zawodową mogącą korzystać z takiego przywileju, są ludzie zajmujący się nauczaniem młodego pokolenia. Czyli popularnie – nauczyciele. Zgodnie z art. 64 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela – prawo do wydłużonego urlopu mają nauczyciele i w ich wypadku urlop odpowiada długości ferii zimowych i letnich. Jeśli w jakiejś szkole nie są przewidziane takie ferie, to nauczyciel ma prawo do urlopu w wymiarze 35 dni. Z takiego prawa korzysta całe grono nauczycielskie, włącznie z nauczycielami akademickimi.

Czy tylko nauczyciele maja przywileje?

Niestety nie. W Polsce są różne grupy zawodowe, które posiadają szereg przywilejów, m.in. dotyczą one urlopu wypoczynkowego. Także szczególnie traktowani są mi.in pracownicy młodociani, którzy mogą otrzymać aż 12 dni urlopu i to po 6 miesiącach pracy, a 26 dni, po roku. Szczegółowo opisuje to art. 205 Kodeksu Pracy.

Młodociani pracownicy są jak najbardziej uprawnieni do urlopu wypoczynkowego. Są także inne grupy zawodowe jak np. sędziowie, prokuratorzy, inwalidzi wojenni pozostający w zatrudnieniu, pracownicy socjalni, pracownicy NIK, oraz członkowie personelu dyplomatycznego, kombatanci i osoby represjonowane, oraz niepełnosprawni o znacznym, lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wszyscy oni są ujęci w przepisach Kodeksu Pracy i podlegają określonym przywilejom.

A zwykli, szeregowi pracownicy?

Jak wspominaliśmy wyżej, każdy obywatel zatrudniony na umowę o pracę, oraz po przepracowaniu określonego czasu (normalnie – jest to 12 miesięcy), ma prawo do urlopu wypoczynkowego. Jest to 20 dni – jeśli pracownik pracuje krócej niż 10 lat, oraz 26 dni – jeśli pracownik pracuje dłużej niż 10 lat. Przy czym należy pamiętać, że prawo do urlopu wypoczynkowego każdy pracownik nabywa jakby „z góry” czyli należy mu się urlop za każdy przepracowany miesiąc, ale może go wykorzystać dopiero po roku, a jeśli jest pracownikiem młodocianym, to po 6 miesiącach.

Do stażu pracy, a tym samym do urlopu wypoczynkowego można też doliczyć okres nauki, jaki odbywał dany pracownik. Czyli, jeśli ktoś odbywał naukę w systemie szkoły zawodowej, należy doliczyć 3 lata do staży pracy, liceum – to 4 lata, a wyższej szkole – 8 lat. Więc jeśli ktoś jest po studiach, to już po dwóch latach pracy może otrzymać nawet 26 dni urlopu wypoczynkowego.

Artykuł opracowano przy współpracy z firmą zaopatrującą przemysł http://www.mei-stal.com.pl