Szacuje się, że najstarszy na świecie cis Fortingall w Glen Lyon ma od ponad dwóch do dziewięciu tysięcy lat. Popularna legenda związana z tym cisem mówi, że Poncjusz Piłat rodził się pod tym drzewem lub bawił się jako dziecko w jego gałęziach, co sugeruje, że drzewo to było już punktem orientacyjnym ponad dwa tysiące lat temu. Jeśli więc interesują Cię cis sadzonki z https://www.ogrodowymlyn.pl/46-laurowisnia-sadzonki powinieneś wiedzieć, że chociaż Rzymianie najechali Wielką Brytanię dopiero w 43 rne, kilka ekspedycji odwiedzało ich od 55 rpne.

Różne interpretacje sugerują, że ojciec Poncjusza Piłata przebywał z misją dyplomatyczną u króla Piktyjczyków, kiedy do Fortingall dotarły wieści o narodzinach jego syna lub że jego żona podróżowała z nim i urodziła w Fortingall.

Cis w mitologii celtyckiej

Cis jest jednym z drzew, które druidzi uważali za święte w czasach przedchrześcijańskich. Bez wątpienia zaobserwowali cechy długowieczności i regeneracji drzewa (opadające gałęzie starych cisów mogą zakorzenić się i uformować nowe pnie w miejscu, w którym dotykają ziemi), a cis stał się symbolem śmierci i zmartwychwstania w kulturze celtyckiej. Będą również zaznajomieni z toksycznością, w szczególności igieł drzewa, która może okazać się śmiertelna i która mogła dodatkowo przyczynić się do jej powiązania ze śmiercią. Również Szekspir znał te cechy, kiedy kazał Makbetowi przyrządzić trujący napar zawierający „kawałki cisa posrebrzane podczas zaćmienia księżyca”.

Cis w kulturze chrześcijańskiej

Tematy śmierci i zmartwychwstania były kontynuowane w erze chrześcijańskiej, ze zwyczajem grzebania pędów cisu wraz ze zmarłym, a konary cisu używane jako „palmy” w kościele na Wielkanoc. W rzeczywistości cisy stworzyły popularne skojarzenie ze starymi kościołami, do tego stopnia, że ​​bardzo stare okazy cisów są obecnie stosunkowo rzadkie poza terenami kościoła. Według wielu znawców – żaden inny rodzaj starożytnego drzewa nie występuje tak często na terenie kościoła i nie ma informacji o podobnie wyłącznym związku między miejscami kultu a jednym istniejącym gatunkiem drzewa, gdziekolwiek indziej w zachodnim świecie.

W niektórych przypadkach obok kościołów tradycyjnie sadzono cisy. W innych przypadkach wydaje się, że bardzo stare cisy mogły już rosnąć na miejscu, zanim wzniesiono tam pierwszy budynek kościoła; niektóre, takie jak ten obok kościoła Fortingalla, mogą nawet poprzedzać samo chrześcijaństwo.

Toksyczność cisa w pewnym stopniu ograniczyła jego praktyczne zastosowanie do ludzi, chociaż z młodych pędów i miąższu jagód wytwarza się nalewkę homeopatyczną w leczeniu różnych dolegliwości, w tym:

• zapalenia pęcherza,
• bólu głowy,
• nerwobólów.

Do produkcji mebli używano bardzo twardego drewna o gęstym usłojeniu, ale drewno cisowe jest prawdopodobnie najbardziej znane jako materiał, z którego wykonano średniowieczne angielskie łuki i używano ich do tak niszczycielskiego efektu podczas wojny stuletniej.

[TB]