Wybierając metodę garbowania każdego rodzaju futra, należy wziąć pod uwagę kilka czynników. Charakter skórki, to czy jest słaba czy silna, czas, robocizna i koszt materiałów wymaganych w procesie garbowania, wpływ na skórę różnych barwników i chemikaliów używanych do farbowania, jeśli skóra ma być farbowana, to tylko niektóre z punktów wymagających uwagi i rozważenia bez względu na to, czy zamierzasz przygotować skórę na futrzane czapki damskie z lisa czy na pełne futro.
Jaką metodę wybrać?
W przypadku futer, które mają być tylko ubrane, w większości przypadków wystarczy zwykła metoda garbowania. Specjalne przypadki, takie jak królik i kret, oraz kilka innych futer garbowanych powinno być metodą ałunu. Zwykła metoda jest niewątpliwie najtańszą i najprostszą metodą garbowania skór, i daje miękką białą skórę, która jest trwała, dopóki jest sucha. Po włożeniu do wody około 25% soli zawartej w skórce rozpuszcza się, a obecny kwas pęcznieje w tkankach. Jeśli skóra zostanie wysuszona w tym stanie, wyjdzie twarda i łamliwa, z tendencją do bardzo łatwego pękania. Przez obróbkę skóry przed suszeniem mocnym roztworem soli, znaczna część wydobytej soli zostanie zastąpiona, a po wysuszeniu i rozciągnięciu będzie poddawać się obróbce lekko i miękko.
Obróbka ałunowa daje skórę podobną do skóry produkowanej przez zwykłą metodę, ale z tą zaletą, że skórki mają większą rozciągliwość i elastyczność. Odporna na wodę skóra garbowana ałunem jest równie podatna jak druga. Zasadniczo skóra wchłania około 6% masy ałunu z roztworu, ale rezygnuje z niej w trzech czwartych po zanurzeniu w wodzie, tworząc po wyschnięciu twardą, sztywną skórę. Opalenizna chromowa jest szczególnie nieprzepuszczalna dla wody, łatwo wytrzymuje temperaturę 80 ° C, a nawet wrzącą wodę. Stosuje się go tylko w ograniczonym stopniu ze względu na szczególny wysiłek i staranność wymagane do uzyskania zadowalających rezultatów, również dlatego, że skóra nabiera jasnoniebiesko-zielonego koloru, który nie jest pożądany na skórach czy futrach w dzisiejszej modzie. Metoda zamszowa i niektóre kombinacje opalenizny formaldehydowej z innymi metodami dają bardzo miękkie, elastyczne skóry, które mają wystarczająco dużą odporność na działanie wody i ciepła.
Słabe roztwory kwasów mają tendencję do nieznacznego obniżania temperatury skurczu, podczas gdy słabe roztwory zasad znacznie ją podnoszą, zarówno w skórach garbowanych irchą, jak i solach. Roztwory barwników i zaprawek z reguły zwiększają odporność skóry na ciepło, przy czym różne ilości tych substancji nie mają lub mają niewielki różny wpływ na punkty kurczenia się. Wcześniejsza obróbka skóry niewielką ilością oleju znacznie podnosi punkt kurczenia się skóry. Formaldehyd powoduje duży wzrost odporności skór na ciepło, zwłaszcza w przypadku futer garbowanych garbnikiem. Eksperymenty w tym przypadku zaleca się przeprowadzać najpierw poprzez obróbkę skór w słabym roztworze formaldehydu, a następnie poprzez określenie punktu skurczu w czystej wodzie.