Podstawową rolą każdej firmy wodno-sanitarnej jest dostarczanie wody ludności i odgrywanie istotnej roli w gospodarce wodnej. Ciągły rozwój obszarów miejskich doprowadził do zwiększonego zapotrzebowania i wykorzystania zasobów wodnych, dlatego też większa ilość energii jest wykorzystywana do wydobywania i dystrybucji tego ważnego zasobu wśród ludności.
Gospodarka wodna w Polsce – problemy i wyzwania
Ograniczone zasoby energii i zaopatrzenie w wodę oraz brak świadomości ekologicznej i dbałości o środowisko w regionie stanowiły wyzwanie dla firm zajmujących się wodą i urządzeniami sanitarnymi, gdzie głównym zadaniem jest zwiększenie dostępu do usług, przy jednoczesnym dążeniu do maksymalizacji zasobów energii i zasobów wodnych i zminimalizować negatywny wpływ na środowisko.
Sektor wody i infrastruktury sanitarnej w Polsce wymaga ciągłej modernizacji infrastruktury, a także dostosowań w swojej działalności w celu promowania efektywnego wykorzystania wody i energii w systemach wody pitnej. Zasoby gospodarcze w regionie są jednak ograniczone, co uniemożliwia opracowanie kompleksowego, zintegrowanego planu rozwiązania problemu.
Zastosowane w zintegrowanym planie środki efektywności energetycznej mogą odroczyć, a w niektórych przypadkach wyeliminować potrzebę inwestycji w dodatkową infrastrukturę. Stworzenie kompleksowego planu poprawy efektywności energetycznej publicznych usług wodnych z wykorzystaniem rozwiązań takich jak pompy liniowe jest godną uwagi inwestycją, ponieważ może przynieść zwrot w postaci oszczędności kosztów operacyjnych poprzez:
-
zwiększenie poziomu usług
-
zapewnienie finansowej stabilności firmie wodno-sanitarnej.
Szczegółowe cele obejmują dostarczenie ogólnej metodologii dla krajów takich jak Polska, opracowanie planu działania w celu zwiększenia efektywności energetycznej, który pomoże przedsiębiorstwom samooceny swoich obiektów, identyfikacji i oceny ulepszeń przy użyciu dostępnych technologii i praktyk, realizacji projektów i monitorowania wydajności energetycznej
Wykonanie tego w systemie wodno-sanitarnym wymaga opracowania sekwencji etapów w celu określenia: miejsca i ilości energii zużytej w systemie, stopnia wydajności, środków i konkretnych projektów niezbędnych do zmniejszenia zużycie i koszt, korzyść kosztowa lub opłacalność takich działań, plan realizacji, metody oceny i wyniki.
Całość strategii można podzielić na dwa główne działania: audyt efektywności energetycznej oraz wdrożenie i monitorowanie działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej.
Aby stało się to możliwe, konieczne są do podjęcia i omówienia różnorodne tematy, takie jak określanie możliwości poprawy i oszczędności na podstawie rzeczywistej oceny wydajności. Ocena zidentyfikowanych możliwości ulepszenia w celu zdefiniowania projektów i oczekiwanych oszczędności. Opracowanie planu działania, który obejmuje określenie celów, harmonogramów, decydentów i zasobów do wykorzystania, czy też realizacja planu działania, który obejmuje nadzór nad zdefiniowanymi pracami, wdrażanie i procedury operacyjne, wdrażanie konserwacji i dostarczanie informacji zwrotnych podczas ulepszeń wdrażania.