Praca w Holandii, w Niemczech, w Anglii, w Norwegii, w Irlandii. I tak dalej i tak dalej. Pełno tego jest. Pełno ofert, stron, organizacji. Teraz nie trzeba się bać, wyjeżdżając za granicę, że nas podrwią, zamkną, nie dadzą pieniędzy, wykorzystają. Powstały organizacje, które zajmują się wyjazdami osób do pracy, zagranicę.

Organizują wszystko. Umowy, warunki, transport. I czy ktoś się dziwi, że ludzie z tego korzystają? Tam jest lepiej. Z takiej jednej pensji można utrzymać siebie zagranicą i rodzinę w Polsce. Oczywiście nie na początku i nie w każdym zawodzie. Ale z czasem. Jeśli się jest dobrym w tym, co się robi, to pracodawca nas doceni. Da podwyżkę, awans. To normalne tam. Ludzi się docenia, jeśli się dobrze spisują. A u nas. Ktoś może latami czekać na podwyżkę i awans i się nie doczeka. Albo, co gorsza, doczeka się zwolnienia. Za tyle lat pracy, poświecenia zwolnienia. I co ktoś tak ma zrobić? Jak jest na przykład po 40? Takim ludziom trudno potem znaleźć pracę.

Pomimo tego, że mają doświadczenie. Ale teraz najważniejsze to być młodym, ładnym, po kilku kierunkach i z dużym doświadczeniem. Nierealne. I chore. Bo jak to jest możliwe? No i znowu. To Polska. Mało mamy. Żadnej pomocy od państwa, możliwości rozwoju, mało stanowisk pracy, słaba pensja. Ten kraj zniechęca, a nie przyciąga. Zmieni się? Ciężko uwierzyć. Chociaż czasem cuda się zdarzają. Ale potrzeba, jak już ,to na pewno nie jednego. A setki. Mało prawdopodobne. Niestety. Nic z nieba samo nie zleci. Politycy chyba o tym nie wiedzą.